Geen zin? Dan maak je maar zin!
Ik heb van die dagen dan voel ik een gigantische behoefte om verder te schrijven aan mijn boek. Meestal op dagen die volgepland staan met werkafspraken, zodat ik alleen maar wat losse zinnetjes en kreten op mijn flashcards kan schrijven. Van hele scenes schrijven komt het, uit tijdgebrek, op die dagen helaas niet.
Geen zin
En dan heb ik van die dagen die ik speciaal reserveer voor het schrijven. Ondertussen weet ik uit ervaring dat dát nodig is, anders blijft mijn boek een boek-in-wording, dus plan ik ze gericht in. Vandaag is zo’n dag. Het is nog vroeg en lekker rustig in huis. Mijn eerste bak koffie heb ik al op. Ik klap mijn laptop open en kan beginnen.
Alleen dat beginnen lukt niet. Ik heb helemaal geen zin om te schrijven en van inspiratie is al helemaal geen sprake. Ik kijk gefrustreerd naar een lege pagina op mijn scherm.
Zin maken
‘Dan maak je maar zin!’ zei mijn moeder vroeger, als wij geen zin hadden in iets. En dus ga ik op zoek naar inspiratie. Ik voel me deelnemer aan mijn eigen inspiratie-avond en weet daardoor ook weer hoe prettig het is om weer op gang geholpen te worden. Bij mij lukt dat met het grasduinen tussen mijn stapels kopteksten. Gewoon wat kreten die weer richting geven aan mijn verhaal.
Er zijn ondertussen wat uren verstreken, maar het stroomt weer en de lege pagina vult zich gelukkig weer. Ik had kunnen toegeven aan mijn gevoel wat anders te gaan doen vandaag, maar ben blij dat ik mezelf even een schop onder mijn kont heb gegeven.
Inspiratie, dat is alle dagen werken - Charles Baudelaire