Vroegah, toen alles beter was ...
Zag jij er in de jaren tachtig echt uit als Madonna?
Geboren in 1965, zijn de jaren tachtig mijn vormende jaren geweest. Jaren waarin ik veel dingen voor de eerste keer beleefde en waarin ik voor het eerst echt zelf keuzes maakte. Uitgaan, eerste vakantie - zonder ouders - met vriendinnen, eerste keer dronken, eerste vriendje, eerste echte baan.
Het schijnt dat al die eerste keren tussen onze late tienerjaren en zo’n beetje ons drieëntwintigste een grotere indruk op ons maken dan wat dan ook. Onafhankelijk van onze leeftijd, zijn we het meest gehecht aan herinneringen uit onze jongvolwassenheid.
Getoupeerd haar
En dat zijn voor mij dus de jaren tachtig. Ik krijg warme gevoelens bij muziek uit die tijd, word vrolijk van foto’s van meiden met getoupeerd haar en vertel mijn dochter vol nostalgie over de eerste autotelefoon van mijn baas (zo’n bakbeest waarin de zendontvangers achter in de auto’s gemonteerd werden), de telex en later de introductie van de fax. Ook al kijkt ze me wat meewarig aan, - dat ik daar zo enthousiast over kan zijn! - ik ben heel benieuwd wat zij later vertelt over deze tijd. Zij zit tenslotte nu in haar vormende jaren.
De verschrikkelijke jaren tachtig
Nostalgie alom dus. Ik kijk daarom uit naar een nieuwe serie, die binnenkort uitgezonden wordt. ‘’De verschrikkelijke jaren tachtig’’, naar een boek van Tim Kamps. Me weer even wentelen in mijn favoriete decennium.
Ik las vandaag een interview met de productiedesigner en kostuumontwerper. Heel interessant wat zij vertelden over hoe zij de serie vormgaven. Niet over the top, maar zoals het bij de personages uit het verhaal past. Want, wees eerlijk: zag jij er in de jaren tachtig echt uit als Madonna? Droeg je bustiers, een fluoriserend gympakje, beenwarmers of zweetbandjes? Of had je een veiligheidsspeld door je wang?
Geloofwaardigheid en herkenning
Het gaat om geloofwaardigheid. Hoe was het écht in de jaren tachtig?
Die felle neonachtige kleuren, waar deze jaren vaak mee getypeerd worden, werden helemaal niet zo veel gedragen. Het was vooral blauw en rood wat je zag. Inderdaad was mijn favoriete kledingstuk in die jaren donkerblauw. Mét schoudervullingen, dat dan weer wel!
Ik ben gehecht aan de herinneringen uit mijn jongvolwassenheid. En schrijf er graag over. In het interview lees ik dan ook een belangrijke les. Zorg voor herkenning - soms mag dat natuurlijk ook over the top, maar dat moet dan passen bij de context en personages in je verhaal - maar overdrijf niet. Maak er geen karikaturaal beeld van. Laat ''vroegah'' zijn zoals ''vroegah'' was.
Ik ben benieuwd naar de serie. De verschrikkelijke jaren 80 start op zondag 6 februari a.s..
In verlepte cafés gaat het altijd over vroeger, toen alles beter was, want daarover kan geen verschil van mening bestaan.
Simon Carmiggelt