Vieze man

 

Als je dan toch achter elke boom een enge man denkt te ontwaren. Of bang bent van je fiets getrokken te worden, dan zou ik vanaf zes uur 's avonds lekker de gordijnen dichttrekken - ja, ook in de zomer - en niet een, niet twee, maar drie sloten op je deur doen. En vooral geen spannende films kijken, je telefoon niet opnemen en vroeg onder de klamme lappen kruipen.

Waarom ik het hierover heb? Door een ommetje dat ik maakte met een bange, bekrompen vrouw van middelbare leeftijd. Een vrouw als ik. Qua leeftijd dan. Niet dat bange en bekrompene natuurlijk. Ik vertelde haar, terwijl ik flink de pas erin hield, wat ik gisteravond had gedaan. Iets wat ik wel meer doe. Ze hijgde als een postpaard, dus eerst verstond ik haar niet. Maar toen ze na vijf minuten weer op adem was, keek ze overdreven boos en begon haar tirade. Of ik wel normaal ben. Weet wat ik doe. En nu komt het: dat ik erom vraag!

Waarom vraag? Ik fietste alleen maar rond middernacht de twaalf kilometer naar huis, na een gezellig avondje bij vrienden. De wijn had me prima gesmaakt, dus het peddelen ging ook nog eens heel soepel over notabene een goed verlichte dijk en door een buurt met boerderijen, die redelijk dicht op elkaar staan. Ik zat in die staat echt niet te wachten op een lekke band of zomerse regenbui, maar dat was natuurlijk niet wat ze bedoelde. 

Zij dacht aan wat allemaal wel niet had kunnen gebeuren, daar tussen de weilanden. De voorbeelden die ze noemde leken regelrecht uit een Hitchcock-film te komen, met bloederige details en al. Dat ik de hele weg geen kip ben tegengekomen, wuifde ze weg met een: zie je wel, niemand had je kunnen redden. 

               
Of ze veel vrouwen, want die schijnen er dus het meeste last van te hebben, kende die dit vreselijke lot hadden ondergaan, vroeg ik haar. Ze antwoordde geirriteerd dat dat niet het geval was, maar je hoefde de krant maar open te slaan en ... blablabla.

 

Mag je somber worden van dit soort uitlatingen? Ja, dat mag. Ze is namelijk niet de enige angsthaas. Ik ken meer vrouwen, vooral van mijn leeftijd, die hun leven hebben uitgesteld tot ze met pensioen gaan. Om dan overdag naar verjaardagen en (hobby)clubjes te kunnen en eindelijk een sociaal leven te krijgen. Dat hebben ze ervoor over om de gure types, de vieze mannen in hun leven te vermijden.

 

Mijn wandelmaatje heb ik trouwens net een appje gestuurd van een schattig dobberman pinscher nestje dat ik op facebook tegenkwam. Ze appte terug dat ze gelijk een afspraak met de fokker heeft gemaakt. Wie weet wandelt er binnenkort een waakhond aan onze zijde. Knappe vent die ons dan, zelfs op klaarlichte dag, nog iets aandoet!