Opzettelijk aangereden
Opzettelijk iemand aanrijden. Welk verhaal zit daar achter?
“Ik ben aangereden en lig in het Groene Hart Ziekenhuis,” appte mijn tweelingbroer gisterenmiddag. Ik woon vijf minuten van het ziekenhuis vandaan, maar dat lijken er onderweg wel vijftig. Ik heb alle stoplichten tegen, dus rij – heel asociaal – door rood. Ik beland in een sliert scholieren en fiets rakelings langs een bakfietsmoeder. De stoplichten, scholieren en bakfietsmoeder vinden vast iets van mij. Ze kennen het verhaal achter mijn acties niet. En dat kan me op dat moment ook geen drol schelen.
Iedereen heeft zijn verhaal. Een verhaal dat ik meestal probeer te snappen. Als iemand me afsnijdt, moet hij misschien met spoed zijn zieke kind van school ophalen. Als iemand me snauwend te woord staat, probeer ik nog te denken: misschien heeft hij slecht nieuws gehad. Of stress. Of hoofdpijn. Maar iemand opzettelijk aanrijden? Wat in godsnaam kan dáár een goede reden voor zijn?
Dat ís hij, mijn broer. Hij is opzettelijk aangereden! Terwijl hij ter ontspanning in zijn eentje op zijn racefiets een ritje maakte.
De auto kwam van achteren. Geen toeter, geen rem, geen poging tot ontwijken. Camerabeelden tonen het onomstotelijk: dit was geen vergissing. Dit was een bewuste actie. Een man achter het stuur, die instuurt. Aanrijdt. En doorrijdt.
Opzettelijk iemand aanrijden. Wat voor verhaal zit daar achter? Oké, misschien heeft hij een hekel aan wielrenners, omdat hij vindt dat ze zich arrogant gedragen. Of omdat ze strakke pakjes dragen. Is hij een keer geschrokken toen hij al schreeuwend werd ingehaald op een dijkje waar hij altijd zo rustig wandelt. Ook deze man heeft ongetwijfeld een verhaal. Maar welk verhaal rechtvaardigt zóveel woede dat je instuurt op een ander mens?
Ik fietste als een gek, rakelings langs anderen. Ze schrokken misschien van me, vonden me onuitstaanbaar. Ik had een verhaal. Mijn broer had ook een verhaal. Maar hij kwam op de spoedeisende hulp terecht. Hij komt er bovenop. Zijn lichaam zal herstellen van zijn gebroken bovenste ribben, gebroken wervel en de operatie aan zijn schouderblad. Zijn fiets ligt in stukken. Zijn vertrouwen, voorlopig ook.
Iedereen heeft zijn verhaal, zeg ik altijd. Ik blijf het proberen, verhalen begrijpen. Maar dit verhaal begrijp ik niet. Een verhaal mag tenslotte nooit het verhaal van een ander breken.