Maagdelijk wit
Beginnen. Ja, dat klinkt eenvoudig. Maar de eerste woorden of zinnen op zo'n maagdelijk wit scherm zetten gaat niet vanzelf. Maar wie wil er nu een boek schrijven? Ik toch! Dan zal er ook wat moeten gebeuren.
Stok achter de deur
Een lege bladzijde, of in mijn geval een leeg scherm. Daar begint elk verhaal mee. En dus ook mijn verhaal.
Als ik wil dat mijn verhaal er komt dan zal ik moeten starten. En niet elke afleiding of excuus om te beginnen aangrijpen om dat juist niet te doen.
Het helpt mij in dit soort gevallen, om een stok achter de deur te hebben. Door me begin dit jaar aan te melden bij de Schrijversacademie vond ik die stok. Ik wilde vooral korte stukjes of blogs schrijven. Aan een boek dacht ik toen zeker nog niet. Maar gaandeweg de opleiding kwam er van alles naar boven. Ik voelde steeds meer de noodzaak om een boek te schrijven. Voor mezelf en hopelijk toch ook voor jou.
Met het afronden van de basisopleiding, afgelopen zaterdag, is de stok even weg. Over twee maanden ga ik de specialisatie 'Romans en korte verhalen' volgen, maar daar ga ik niet op wachten. Ik heb mijn eerste hoofdstuk geschreven en heb op dit moment geen stok nodig. Maar er komen momenten dat ik vastloop en misschien geen letter meer op het scherm krijg. Of momenten dat ik gewoon niet weet hoe ik verder moet in het verhaal. Dan heb ik ongetwijfeld weer een stok nodig.
Door je mee te nemen in het proces rond het schrijven van mijn boek, hou ik je op de hoogte van alle ups en downs rond het schrijven. Eigenlijk gebruik ik jou dus als stok achter de deur. Hopelijk vind je dat niet erg en leidt dat uiteindelijk tot een bestseller, waar jij aan meegewerkt hebt.
Fijn dat je dat proces met me wilt doorlopen. Ik zal je geregeld bijpraten, stukjes laten lezen en vast ook wat vragen stellen. Mijn boek gaat er hoe dan ook komen! Zeker met jou, als supporter, achter me!
P.S.: over die bestseller: daar zeg ik geen nee tegen, maar met minder neem ik ook genoegen hoor ;-).