In memoriam Monique Weemhoff
In memoriam Monique Weemhoff - Met vleugels van was
In memoriam Monique Weemhoff
‘Met vleugels van was’
‘Ik wil dansen met de dood net zolang totdat zij geen geheimen meer voor mij heeft.'
Woensdagavond 25 maart is, tot ons grote verdriet, Monique Weemhoff overleden. Haar overlijden is geen verrassing, maar komt toch keihard aan.
Zo’n dertien jaar geleden werden haar dochter Guna en onze dochter Elize vriendinnen.
Door die hechte vriendschap leerden wij Monique en haar man Mark-Jan kennen. Ook wij werden vrienden. Wat een voorrecht om bevriend te zijn met deze bijzondere vrouw. Krachtig, wijs en met een enorm kunstzinnig talent.
In augustus jl. verscheen haar boek ‘Met vleugels van was – een spirituele benadering in de palliatieve fase’, waarin zij over de/haar laatste levensfase schrijft.
Ze leefde haar boek, ook of juist tijdens haar laatste maanden, weken, dagen en uren.
Zij zocht naar een manier om haar lijden te kunnen begrijpen. Het te kaderen, vast te pakken om de stroom van onzekerheid te kunnen stoppen. Ze besefte dat die onzekerheid lijden was en dat overgave leidt tot bevrijding. Over-lijden, zoals ze zo mooi schreef in haar boek.
Het schrijven van het boek gaf haar verlichting. Ze hoopte dat - en haar missie was al geslaagd bij één persoon - ze er mensen mee kon helpen. Gezien de reacties op het boek, waar zoveel (terecht!) lovende reacties op kwamen, is dat meer dan gelukt. En wat deed haar dat goed! En wat zijn wij blij dat wij haar bij het uitgeven van het boek mochten helpen.
We zijn heel verdrietig. De zachte, wijze Monique is verhuisd naar ons hart. We zullen er zijn voor Mark-Jan en zijn meiden en blijven ons inzetten voor haar geweldige boek, waar zoveel mensen troost in (kunnen) vinden.
Rust zacht Monique.
Leo Wolff
Hanny Schoonderwoerd