Ik zet er een punt achter
Je kunt eindeloos schaven aan je verhaal, maar vaak wordt het daar niet beter van. Maar wanneer is een verhaal af? Wanneer zet je letterlijk je laatste punt in je verhaal?
Punt uit.
Ik heb mijn laatste punt gezet. Morgen lever ik mijn verhaal in. En hoop ik dat het goed genoeg is om te slagen voor de basisopleiding van de Schrijversacademie.
Het zetten van die laatste punt is een heel proces. In mijn geval van schrijven, schaven, feedback ontvangen, herschrijven, weer schaven, weer die feedback. En zo kan ik nog wel even doorgaan. Maar op een gegeven moment moet je besluiten: Dit is het en ik ben er blij mee.
Dat JIJ er blij mee bent, daar draait het volgens mij vooral om. En als beginnend schrijver ben je (nog) heel gevoelig voor feedback. Ik kreeg dat van medestudenten, maar ook van twee verschillende docenten. Allebei schrijver, maar met een totaal andere schrijfstijl. Heel leerzaam voor me. Maar ook verwarrend. Waarvan de een aangaf een passage prachtig te vinden, adviseerde de ander deze juist te schrappen. Wat dan te doen?
Nou, dat lekker zelf bepalen! Wat laat ik staan en wat schrap ik? In welke feedback kan ik me vinden en in welke niet? Zo ontwikkel je je eigen schrijfstijl stapje voor stapje. Zo vind je je eigen toon. En hoe leuk is dat!
Ik zet dus morgen een punt achter het verhaal waar ik de laatste weken aan gewerkt heb en bereid me voor op mijn specialisatie 'romans en korte verhalen', welke in januari start. Wil je me volgen in het proces rond het schrijven van mijn eerste boek? Ik neem je graag mee - van start tot publicatie - in het vormgeven van mijn boek.