Het kán niet beter!
Het kán niet beter!
‘Als het beter kan, dan móet het beter!’ zei mijn schrijfdocent. Hij voegde eraan toe dat alleen ík bepaal wanneer het uiterste uit een tekst gehaald is. Alleen ík weet wanneer een tekst gewoonweg niet beter kan.
We komen steeds dichter bij het einde van ons boek. We, dat zijn mijn vier schrijfcollega’s en ik. We hebben elkaar leren kennen op de Schrijversacademie. Eerst volgden we daar met anderen de basisopleiding. Bij het kiezen van een specialisatie kozen wij aansluitend voor ‘romans en korte verhalen’. Onze docent ging met ons mee en heeft ons niet meer losgelaten, want ook na de opleiding bleven we bij elkaar. Sindsdien stimuleren en inspireren we elkaar én geven we feedback op de geschreven hoofdstukken. En dat zijn er ondertussen heel wat!
Het is geweldig om het proces van het schrijven van een roman met elkaar te beleven. Maar nu het einde nadert, dient zich een nieuwe fase aan. Die van het herschrijven. Als de laatste punt gezet is, beginnen we eigenlijk weer van voor af aan. Voor mij persoonlijk betekent het dat ik alinea’s zal moeten verwijderen, zal moeten herschrijven. Maar ook nieuwe ga toevoegen.
Als het beter kan, dan móet het beter! Pas als het écht niet beter kan, dan zet ik de definitieve laatste punt! Je snapt, dat duurt nog even!