Help, er staat iemand voor me op!
Mooi grijs is niet lelijk. Toch? Maar als er in de trein iemand voor je opstaat, waarom begin je dan toch ineens te twijfelen aan je beslissing om je haar nooit meer te verven?
Mooi grijs is niet lelijk
'Wilt u hier zitten?' Het is midden in de avondspits als in een overvolle trein een meisje van rond de twintig opstaat en mij haar zitplaats aanbiedt. 'Wat lief,' antwoord ik 'maar ik sta prima. Blijf jij maar lekker zitten'.
Ja. Hij is er. De dag waarvan je wist dat hij ooit zou komen. Al had ik gehoopt dat die nog ver voor me zou liggen. Ik ben pas 53! Weliswaar zo grijs als een duif, maar nog goed ter been en ontzettend jong van hart ;-).
Tijdens de verdere treinreis glimlach ik geregeld naar het meisje. En bij het uitstappen groet ik haar ook nog vriendelijk, want ik waardeer haar geste bijzonder. Waarom ervaar ik dit incident dan voor mezelf als iets negatiefs? Ik, die juist altijd roep dat ik blij ben dat ik ouder mag worden. Dat ik dat niet zie als iets vervelends, maar iets moois. En niet snap waarom mensen er altijd jonger uit willen zien dan ze zijn. Of je je na een bepaalde leeftijd zou moeten schamen? En nu doe ik het verdorie zelf. Me schamen voor mijn leeftijd. Of althans voor het feit dat ik er schijnbaar 'oud' uitzie. Ik schaam me dus voor mezelf. Dát is niet de bedoeling.
Ik kies er zelf voor om mijn haar niet (meer) te verven, om geen botox te gebruiken, om wat kilootjes te zwaar te zijn, niet te veel make-up te dragen en dus eigenlijk de natuur zijn gang te laten gaan. Maar ik zorg wel goed voor mezelf. En daarom zie ik er op mijn drieenvijftigste uit, zoals ik er nu uitzie. Niets om me voor te schamen in ieder geval.
Het meisje in de trein heeft er voor gezorgd dat ik weer eens goed keek naar mijn, naar nu blijkt, wankele overtuigingen over leeftijd. Of eigenlijk over mezelf. Over hoe ik zou moeten zijn. Werk aan de winkel dus. Thuis zoek ik in mijn boekenkast gelijk het boek over schaamte van Brené Brown (De kracht van kwetsbaarheid) op. Leesvoer voor de komende dagen. Werken aan mijn eigen overtuigingen. Het is nodig. Dank je wel meisje!