Hef het glas, ook het halflege!

Hef het glas, ook het halflege!

‘Ik heb het beste jaar ooit gehad’, zei een klant deze week tegen me.
‘Als ik eerlijk ben was dit eigenlijk een ongelooflijk kutjaar’, vertrouwde een geliefde me zojuist toe.
Als je terugkijkt op een jaar zijn deze uitersten van alle tijden. Wat dit jaar anders maakt is dat deze uitspraken allebei voortkomen uit een virus dat ons dit jaar in zijn greep hield.

Voor mijn klant was het een topjaar omdat zij tegen een burn-out aanzat. Ze kwam erachter dat haar werk haar teveel prikkelde, haar leegzoog. Eenmaal aan het thuiswerken ontdekte ze dat ze opleefde, dat ze tot rust kwam. Ze wist tot de lockdown niet dat ze introvert was en dus energie uit zichzelf en niet uit haar omgeving haalde. Dit jaar ziet ze als haar redding.

Een naast familielid daarentegen heeft twee keer corona gehad en is letterlijk aan het revalideren. Het jaar heeft haar bloed, zweet en tranen gekost. Ook al relativeert ze het, - er vonden dit jaar zoveel hartverscheurendere situaties plaats -  toegeven dat het dit jaar niet meezat helpt haar ook. Soms is het leven tenslotte niet leuk.

Ieder heeft zijn eigen (corona)verhaal van dit jaar. Ik schreef daar op 18 maart al over. Sta vandaag vooral eens stil bij dat verhaal. Soms mooi, soms lelijk.
En of je glas nu vol, halfvol of halfleeg is, laten we om twaalf uur vannacht allemaal het glas heffen. Op wat het is!