Hallo vreemdeling
Hallo vreemdeling. Over voorbijgangers op het ijs. En hoe ze mij, en hopelijk ook jou, blij maken.
In euforische stemming zit ik met een kop warme chocomel achter mijn laptop. Het geluid van het knisperende, knarsende ijs onder de schaatsen nog in mijn oren. Niet van mijn eigen schaatsen trouwens, maar die van de vele sportievelingen die met een brede grijns op de Breevaart en Reeuwijkse Plassen hun eerste slagen maken.
Met mijn twee zussen loop ik eerder deze ochtend langs de bevroren waterplassen. Een strakblauwe lucht, een lekker zonnetje. En dus die vele wintersporters. Mooier kan bijna niet.
Op de Ree komen enkele schaatsers ons tegemoet. Ze klunen naar de volgende plas en we raken met ze aan de praat. Over waar wel en waar niet te schaatsen, hun materiaal, waar ze vandaan komen. Mijn zusje woont aan de Plassen en vertelt over de eerste schaatser die ze vanochtend bij zonsopgang over de Breevaart zag glijden en waar ze een foto van nam. Het blijkt een van de mannen te zijn.
Er volgen meer praatjes. Het lijkt wel of iedereen deze vrijdagochtend beseft wat écht belangrijk is. Even geen werkperikelen of coronazorgen, maar ontspannen genieten van de prachtige omstandigheden. Hoe kort en licht de praatjes ook zijn, dát ze juist vandaag plaatsvinden is logisch. Als je relaxed bent en niet afgeleid wordt, sta je open voor contact en kan er veel moois ontstaan.
Het zijn deze kleine avonturen, deze korte ervaringen die maken dat ik – en met mij vele anderen – me blij voel. Ze hebben betekenis, deze onderbrekingen in het voorspelbare verhaal van ons dagelijkse leven. En in een tijd waarin we beperkt worden in onze contacten blijken deze onverwachte connecties, buiten op anderhalve meter, van wezenlijk belang.
Niemand is zomaar een voorbijganger. Iedereen heeft een verhaal deze vrijdagochtend. Wat fijn dat ik er een paar van mocht opvangen vandaag. Op naar nog meer mooie verhalen komend weekend!
Foto's: Nicoline Schoonderwoerd