Ga op pad en vind je verhaal, maak je verhaal en leef je verhaal. Bijvoorbeeld tijdens de spelavonden en kampvuurbijeenkomsten van mijnverhaalinklaretaal.
Een paar weken geleden keek ik in mijn boekenkast en viel mijn blik op een spel, dat ik al een paar jaar niet meer aangeraakt had. Waarom eigenlijk niet? En waarom gold dat ook voor de stuk of twintig andere werkgerelateerde spellen uit diezelfde kast?
Ik pakte het bewuste talentenspel op, verdiepte me weer eens in de toepassingen en concludeerde dat het zo zonde is om deze en de andere spellen te laten verstoffen. Hoe inspirerend zou het dus zijn om ze weer nieuw leven in te blazen. En hoe zinvol om dat te doen met een leuke groep mensen. Gisteravond was het zover. Met acht personen zaten we rond de tafel voor een potje 'talentenspel'.
Het werd een mooie avond. Als spelleider ben ik niet echt geschikt. Ik zie een spel als een middel om met elkaar in gesprek te komen. Om de tijd en om de spelregels bekommer ik me niet. Dus je snapt, het spel werd niet uitgespeeld. Anders waren we nu nog bezig, vrees ik. Maar de verhalen waren des te mooier en persoonlijker. Veel herkenning, veel empathie, veel wijze woorden en adviezen aan elkaar.
En ik, ik besefte weer dat iedereen een verhaal heeft. We zitten altijd in verhalen. Je weet ook nooit waar het ene begint en het andere eindigt. En hoe ze ook nog eens in elkaar vloeien. Het elkaar vertellen van een verhaal schept duidelijkheid. Voor jezelf en ook vaak voor de ander. Met en van elkaar leren. Tenminste, als je daarvoor openstaat.
Ga dus op pad en vind je verhaal, maak je verhaal en leef je verhaal. Of klinkt dat erg hoogdravend? Dat is het allesbehalve namelijk. En om het vooral laagdrempelig te houden, hou mijn aankondigingen in de gaten, of kijk geregeld op mijn site, want deze spelavonden - en vanaf april ook weer de kampvuurbijeenkomsten - organiseer ik vaak. Het kost je niets, alleen wat tijd. Maar het levert je een schat aan verhalen op.
Wie weet tot een volgende keer!