Een overbevolkt boek
Deze week heb ik vrijgepland om te schrijven. Een uitdaging, want ik ben niet zo goed in het leeghouden van mijn agenda. Op woensdag staat een coachingsafspraak met A. en donderdag ga ik lunchen met K. en dat voorstel moet ook nodig de deur uit. Zo kom ik alsnog niet aan schrijven toe. Maar vandaag gaat het goed. Er staat NIETS in mijn agenda. Ik kan me dus op mijn boek storten. Eerst maar eens iets aan die overbevolking in mijn boek doen.
Overbevolking
In mijn enthousiasme heb ik in mijn boek (te veel) verschillende personages opgevoerd. Het liefst zou ik die karakters allemaal flink willen uitdiepen. In mijn werk als loopbaancoach ben ik altijd bezig met de vragen: Wie ben je? Wat wil je? Wat kun je? Hoe nu verder? Logisch dat ik die vragen ook aan mijn personages wil stellen.
Slim is dat niet. Een overbevolkt boek is voor niemand aantrekkelijk. Ik hou daarom een belangrijke les van Renate Dorrestein voor ogen:
‘Het probleem was dat het boek overbevolkt leek. Achter iedere zin stonden personages elkaar te verdringen, klaar om ‘Nu ik!’ roepend te voorschijn te springen en de schijnwerpers op te eisen. Hoe kreeg ik ze ooit in het gareel? (…) In een rijk gevuld boek, had Donoso gezegd, kunnen niet alle elementen driedimensionaal zijn, want dan drukken ze elkaar weg. Je moet het lef hebben om de zijlijnen en subplots tot twee dimensies te beperken; zij vormen dan de achtergrond waartegen het hoofdthema des te sprekender zal uitkomen.’
Sorry Jolanda, Esther, John en Patrick: jullie zullen de achtergrond van het boek gaan vormen. Maar die achtergrond is ook belangrijk!