Een ontmoeting in de trein. Een vriendelijke opmerking. En dan iets wat je niet verwacht. Een compliment dat iets openbreekt
'Wat een leuke mensen zijn jullie!' roept de conductrice als ze mijn coupé binnenstapt. Ze zegt het met een lach. En ik geloof haar. Niet alleen omdat ik mezelf als vanzelfsprekend tot de ‘leuke mensen’ reken, maar omdat ze het zegt met zo’n oprechte vrolijkheid dat je haar niet anders dan geloven kúnt.
Ze is net terug van vakantie, vertelt ze me als we aan de praat raken. Eerste werkdag. Dat verklaart misschien haar enthousiasme - een soort frisse septemberenergie, nog lichtjes gebruind van een camping in de Dordogne of een balkon in Purmerend.
Ze glimlacht.
'Fijn om weer te beginnen. Al is het soms ook best pittig hoor.' Ik kijk haar vragend aan. 'Soms krijg je echt wat over je heen. Mensen kunnen heel onaardig zijn. Ik word bijna dagelijks uitgescholden.'
'Echt waar? Ik dacht dat dat incidenteel was,' reageer ik heel naief.
'Nee,' zegt ze. 'Helaas niet.'
Ik slik mijn verbazing weg. Niet omdat ik haar niet geloof maar omdat ik er gewoon niet bij kan. Wie scheldt er nou een conductrice uit? Ze checkt je kaartje, roept af en toe iets over overstappen, en wenst je een fijne dag. Ze verkoopt geen boetes als dat niet nodig is, ze is de vrolijke stem in de trein.
Maar goed, ik weet ook: er zijn mensen met andere waarden, onbeschofte en scheldende reizigers, die natuurlijk deze column niet lezen. Die lezen überhaupt weinig columns, vermoed ik. Te braaf, te veel woorden, te weinig drama.
Dus dan zijn wij, keurige lezers met abonnement of e-ticket, bij dezen benoemd tot het tegenwicht. Laat ons dan maar degene zijn die wel even knikken. Die ‘goedemorgen’ terugzeggen. Die ‘wat leuk dat u dat zegt!’ antwoorden als iemand zoiets vriendelijks zegt over de coupé, of gewoon iets aardigs deelt. Het kost niks, en het maakt iemands dag. En wie weet… als genoeg mensen vriendelijk zijn, dan gaan zelfs de schelders zich afvragen of ze iets gemist hebben.
We houden zoiets als het compliment van die conductrice vast, alsof ze het persoonlijk tegen ons zegt - wat een leuke mensen zijn jullie. En het mooie is: we hoeven het alleen nog maar waar te maken!