'De werkelijkheid herken je aan haar onwaarschijnlijkheid'. Dit citaat van Gerard Reve is er eentje om voor ogen te houden bij het schrijven. Waarom? Lees het in dit blogje.
Afgelopen week keken Leo en ik op Netflix de documentaire 'Tell me who I am' over de tweelingbroers Alex en Marcus Lewis. Een bizar, fascinerend en aangrijpend verhaal.
Het is een aanrader. Ga er dus vooral eens voor zitten. Ik zal niet spoilen, maar een klein tipje van de sluier is voor dit blogje wel handig: Alex is op achttienjarige leeftijd door een ongeluk zijn geheugen kwijtgeraakt. Hij wil dat zijn tweelingbroer Marcus hem over zijn verleden vertelt. Dat verleden verbergt een duister familiegeheim. Iets wat bij Marcus natuurlijk bekend is maar dat hij graag wil vergeten. Dus wat vertel je je broer dan? De waarheid, die je amper zelf aankunt? Of vertel je, met de beste bedoelingen, iets anders?
Als je deze documentaire bekijkt dan herken je een typisch gevalletje van 'de werkelijkheid herkennen aan haar onwaarschijnlijkheid'. Wat een bijzonder gegeven is dat. Ook in minder extreme situaties hoor je mensen wel eens verzuchten: 'Als ik er niet zelf bij was geweest dan had ik het niet geloofd.'
En juist daar ligt bij het schrijven een moeilijkheid. Want dat wát je schrijft moet wel geloofwaardig zijn, tenminste als je kiest voor een geloofwaardig verhaal. Als lezers gaan twijfelen of het wel klopt wat je schrijft, dan zul je soms de waarheid los moet laten om geloofwaardig over te komen. Hoe absurd is dat? Ja, de werkelijkheid herken je aan haar onwaarschijnlijkheid. Dat had Gerard Reve goed gezien.