Alles op zijn tijd
Er is een tijd, die aan voorbereidingen wordt besteed. Er is een tijd om concreet vorm aan een boek te geven. Een tijd om het resultaat daarvan te laten rusten. En een tijd voor nauwkeurige inspectie en voor het herschrijven van een boek. Elke fase heeft zijn tijd en alles op zijn tijd.
Als je op deze gestructureerde manier naar mijn schrijfproces kijkt, dan zit ik volgens mij nu tussen de voorbereidingsfase en de concrete fase in. Maar wanneer de ene fase in de andere overgaat en of ik die processen in die fases voldoende tijd geef? Ik zou het niet weten. Ik ben aan het schrijven én ik doe nog onderzoek. Ik heb het meeste bedacht en verzonnen, maar elke dag heb ik nieuwe invallen of bedenk ik toch nog een sterkere personage. Ik ben, kortom, nog helemaal niet zeker van het verloop van mijn verhaal. En dat houdt me op. Want ik wil me wel aan mijn structuur houden, ik wil wel dat wát ik schrijf niet voor niets is.
Tegelijkertijd herken ik mezelf hierin. Ik ben eigenlijk niet van de structuur. Ik hou er niet van om aan banden te liggen, beperkt te worden, maar tegelijkertijd heb ik structuur nodig om tot aktie over te gaan. En net als in het gewone leven zal ik ook hierin mijn weg moeten vinden. Gestructureerd flexibel zijn, zeg maar. Niet te chaotisch werken, maar ook niet te strak. Goed aanvoelen dus waar ik behoefte aan heb.
Mijn boek komt stap voor stap tot wasdom. En dat kost tijd. Maar gelukkig heeft alles zijn tijd. Althans, daar vertrouw ik dan maar op.