Mijn boek

De eerste 10.000 woorden zijn een feit! We steken de vlag uit!

Die eerste zin van een boek. Zó belangrijk. Want hij trekt je een boek in of zorgt ervoor dat het boek gesloten blijft. Dus je snapt. Ik heb er mijn best op gedaan en ben dan ook heel benieuwd wat je ervan vindt!

Schrijven is een redelijk eenzame activiteit. Zeker als je een boek schrijft, vraag je je geregeld van alles af. Zit ik wel op de goede weg. Is het wel interessant, uitdagend, aantrekkelijk, spannend of ... (vul maar in) genoeg. Dan is het handig als iemand met je meekijkt en je af en toe een schouderklopje geeft. Een schrijfcoach bijvoorbeeld, of in mijn geval mijn schrijfdocent.

Lekker bezig! Deze dag heb ik toch maar mooi in the pocket.

Ik wil schrijven volgens het boekje. Maar past dat wel bij mij?

Een weekendje op pad zorgt voor veel materiaal. Gewoon alle leuke gesprekken, mooie locaties en bijzondere gebeurtenissen opschrijven. Natuurlijk weet ik nu nog niet wat uiteindelijk overeind blijft, en wat dus uiteindelijk het boek gaat halen. Ook voor mij een verrassing!

De afgelopen maand is het menens. Dat blijkt uit heel veel zaken. Hoe ik met mijn tijd omga, met wie ik over mijn boek praat, maar ook de middelen die ik inzet.

Je kunt er natuurlijk op wachten. Het moment dat je weer eens in je eigen valkuilen stapt. Het moment dat je beseft dat je jezelf aan het saboteren bent. Ze waren er volop deze week!

Misschien wel de leukste fase in het schrijven. Research doen. Klopt het wel wat ik schrijf?

Het lijkt een randvoorwaarde van het onbelangrijke soort. Maar eenmaal serieus gestart met het schrijven van mijn boek kom ik er meer en meer achter dat een plek waar je vrijuit kunt schrijven van groot belang is!

Beginnen. Ja, dat klinkt eenvoudig. Maar de eerste woorden of zinnen op zo'n maagdelijk wit scherm zetten gaat niet vanzelf. Maar wie wil er nu een boek schrijven? Ik toch! Dan zal er ook wat moeten gebeuren.